پیامدهای منطقه ای بحران قرقیزستان

پیامد های رخدادهای اخیر قرقیزستان همچنان ادامه دارد. اگرچه با استعفای باقی اف و خروج او از کشور، به نظر می رسید اوضاع تا حدودی آرام شده، اما در ابعاد داخلی و خارجی آثار ناآرامی ها همچنان مشهود است. در داخل کشور، در چند روز گذشته درگیری بین طرفداران باقی اف و مخالفان او در مواردی به خشونت کشیده شده و چشم انداز ثبات در این کشور را تیره کرده است. در حوزه ی خارجی و در سطح منطقه نیز اقدام هایی در نتیجه یا درواکنش به وقایع این کشور صورت گرفته است.از سویی قزاقستان اعلام کرد که مقررات سفر واقامت اعضای (CIS) به این کشور را سخت تر کرده است. پیشتر، اتباع قرقیز و تاجیک می توانستند به ترتیب 90 و 30 روز بدون نیاز به ثبت نام رسمی در این کشور بمانند. اما اکنون اعلام شده اتباع همه کشورهای یاد شده باید ظرف مدت 5 روز پس از رسیدن به قزاقستان ثبت نام رسمی کنند. از سوی دیگر ازبکستان مقررات امنیتی را در شهر مرزی اندیجان شدید کرده و کنترل سختی را برقرار ساخته است. تاجیکستان نیز تدابیر سخت تری را در مرز خود با قرقیزستان به اجرا گذاشته است.
رویدادهای یاد شده، با توجه به بافت جمعیتی کشورهای آسیای مرکزی قابل تحلیل است. در تمام این کشورها، اقلیت هایی از کشور همسایه حضور دارند. در مورد حاضر نیز دره ی فرغانه که بین قرقیزستان، تاجیکستان و ازبکستان تقسیم شده، منطقه ای حائز اهمیت است. در سال 2005 پس از انقلاب لاله ای قرقیزستان، در اندیجان شورشی بر ضد حکومت رخ داد که با دخالت حکومت، به کشته شدن صدها تن انجامید چین نیز دغدغه های مشابهی دارد. وجود اویغورها در استان سین کیانگ این کشور که از نظر قومی  با کشورهای آسیای مرکزی پیوستگی دارد، نگرانی هایی را از احتمال سرایت امواج ناآرامی به این منطقه برای مقام های چین برمی انگیزد. این موضوع با توجه به شورش چند ماه پیش اویغورها، اهمیت بیشتری می یابد. نگرانی دیگر چین، این احتمال است که بی ثباتی منطقه، به افزایش حضور آمریکا منجر شود؛ که به هیچ وجه مطابق میل چین نیست. امر بسیار مهم دیگر برای چین، تجارت و اقتصاد و نگرانی از این است که آیا دولت جدید قرقیزستان قراردادهای تجاری دو کشور را به رسمیت خواهد شناخت یا خیر. باید توجه داشت که همه این کشورها با وجود نگرانی های عمده، موضع گیری خاصی در برابر وقایع اخیر نشان نداده اند، تنها به ابراز امیدواری برای بازگشت ثبات به قرقیزستان و همدردی با مردم این کشور اکتفا کرده اند. تا کنون تنها روسیه نقشی نسبتاً فعال در این مورد ایفا کرده است. پوتین اولین مقام رسمی بین المللی بود که با آتانبایوا صحبت تلفنی کرد و به نوعی دولت موقت را به رسمیت شناخت. همچنین مدودف نسبت به خطر جنگ داخلی در قرقیزستان هشدار داده است. عده ای بر این باورند که مسکو نقش عمده در سرنگونی باقی اف داشته و اکنون سعی دارد با القای ناامنی و خطر تجزیه، اوضاع را به نفع خود آرام کند. به هر حال هدف روسیه هر چه باشد، جایگاه این کشور اکنون در چشم مردم قرقیزستان بهبود یافته است